Ev… Kimi zaman huzurun, kimi zaman da fırtınaların yaşandığı bir yaşam sahnesidir. Aile içi çatışmalar ise bu sahnede sıkça karşılaştığımız ama çoğu zaman halının altına süpürdüğümüz gerçekleri oluşturuyor.
Her ailede zaman zaman fikir ayrılıkları, duygusal kırılmalar ya da iletişim kopuklukları yaşanabilir. Bu insan olmanın doğasında var olan yaşamsal bir süreç.Önemli olan bu çatışmaların nasıl yönetildiğidir.
Danışanlarımın temelinde aile içi çatışmaların genelinde çoğu zaman iletişim eksikliği yatıyor. Dinlenmeyen bir çocuk, anlaşılmadığını düşünen bir eş ya da fikirlerine değer verilmediğini hisseden bir ebeveyn… Bu sessiz hayal kırıklıkları zamanla öfkeye, uzaklaşmaya ve kalıcı yaralara dönüşebiliyor.
Toplumsal yapımızda “aile içinde olan ailede kalır” anlayışı, çoğu sorunun kronikleşmesine zemin hazırlıyor.
Oysa çatışmalar doğal ve kaçınılmazdır. Bu hayatın doğal akış dengesinde vardır. Sorunun olması probleme çözüm zemini hazırlar. Asıl mesele, bu çatışmalar karşısında yapıcı bir tutum sergileyebilmek. Birbirini suçlamak yerine anlamaya çalışmak, ses yükseltmek yerine kalpten konuşmak, aile içindeki duvarları yıkmanın ilk adımı olacaktır.
Unutmamak gerekir ki, çocuklar en çok yaşadıkları ortamdan etkilenir. Sürekli tartışmaların, suçlamaların ve kırgınlıkların içinde büyüyen bir çocuk, ya sessizleşir ya da öğrendiği çatışma modelini gelecekte kendi hayatına taşır. Bu nedenle aile içi huzur sadece bugünü değil, yarını da şekillendirir. Yapmış olduğumuz her davranış, göstermiş olduğumuz her tutum geleceği şekillendiren hareketleri oluşturur.
Çatışma çözümü bazen bir adım geri atmakla, bazen de profesyonel destek almakla mümkün olur. Bu gibi durumlarda uzman bir danışman desteği objektif bir bakış açısı sunarak ilişkileri yeniden inşa etmeye yardımcı olabilir. Çünkü bazı köprüler yıkılmadan onarılabilir, yeter ki zamanında fark edilsin…
Kısacası, aile içi çatışmalar bir sona değil, daha sağlıklı bir başlangıca dönüşebilir. Yeter ki kendinizi dinlemeyi bilin. Sessiz çığlıkları duymak, anlamak ve çözüm aramak… Belki de en büyük cesaret budur.
